1. Punkt zlewny ścieków dowożonych
Jako punkt zlewny zainstalowano urządzenie produkcji ZPU Hydrobudowa 9 typu SZM/13, składające się z sita typu SS 300/21 oraz przynależnego osprzętu, zapewniającego usuwanie zatrzymanych skratek, płukanie sita, pomiary jakościowe ścieków dowożonych w zakresie pH i przewodności, możliwość odcięcia zrzutu, jego rejestrację ilościowo – jakościową.
Ścieki przywożone na oczyszczalnię trafiają do punktu zlewnego poprzez króciec zlewczy, wyposażony w zasuwę odcinającą, której otwarcie odbywa się przy pomocy karty magnetycznej abonenta.
Pozwala to zachować pełną kontrolę nad ilością ścieków dowożonych z podziałem na poszczególnych dostawców. Otwarcie zasuwy odpowiednią kartą magnetyczną, pozwala na doliczanie przez przepływomierz punktu zlewczego ilości spuszczonych ścieków na podlicznik konkretnego dostawcy.
Zatrzymane w urządzeniu skratki są automatycznie zbierane z sita przenośnikiem ślimakowym, prasowane i wyrzucane do pojemnika. Wstępnie oczyszczone ścieki odpływają grawitacyjnie do zbiornika wyrównawczego zlokalizowanego pod budynkiem zlewni. W zbiorniku ścieki są mieszane przy pomocy mieszadła zatapialnego i mogą być odpowiednio dozowane do przepompowni głównej ścieków surowych.

2. Pompownia główna ścieków
Pompownia ścieków zastała wykonana jako okrągła w planie studnia żelbetowa o średnicy 6 m. Studnia pompowni przykryta jest żelbetowym stropem z otworami technologicznymi pozwalającymi na ewakuację pomp i zejście na pomost roboczy, na którym zainstalowano m. in. przepływomierz główny.
W przepompowni zainstalowano dwie pompy Herborner TQRH 151-1-286 z silnikami o mocy 18,5 kW każda, wyposażone w rozdrabniarki zatapialne z możliwością zamontowania trzeciej pompy przy rozbudowie oczyszczalni. Wydajność każdej z zainstalowanych pomp wynosi ok. 380 m3/h. Przewody tłoczne pomp wyposażone są w przynależną armaturę,tzn. zawory zwrotne i odcinające.

3. Oczyszczalnia mechaniczna
Oczyszczalnię mechaniczną stanowi zainstalowany w odrębnym budynku Agregat do wstępnego mechanicznego oczyszczania ścieków, produkcji ZPU HB 9 Poznań – zblokowane urządzenie łączące w sobie funkcję kraty – sita, płaskownika i tłuszczownika.
Ścieki z pompowni dopływają do komory wlotowej urządzenia a następnie są cedzone na sicie o prześwicie 5 mm.
Zatrzymane na sicie skratki usuwane są z niego przy pomocy ukośnego transportera ślimakowego. Prasowane (odwadniane) i następnie wyrzucane rynną zsypową do podstawionego pojemnika.
Praca sita możliwa jest w systemie pracy ręcznej lub automatycznej. W trybie pracy automatycznej, pracą sita kieruje sterownik uruchamiający sito po osiągnięciu odpowiedniego spiętrzenia ścieków na sicie, spowodowanego jego zabrudzeniem. Poziom ścieków w urządzeniu, zarówno przed jak i za sitem, monitorowany jest przy pomocy ultradźwiękowych sond poziomu. Spiętrzenie ścieków za sitem uruchamia sygnał alarmowy i zatrzymuje pompy w pompowni głównej.
Pozbawione większych zanieczyszczeń ścieki przepływają następnie do podłużnej komory, o przekroju zbliżonym do trapezu, pełniącej rolę płaskownika i tłuszczownika. Piasek wydzielający się ze ścieków w wyniku obniżenia prędkości przepływu i działania sił grawitacji opada do wykształconej w dnie urządzenia rynny, w której zainstalowano transporter poziomy, przesuwający zatrzymany piasek w kierunku przeciwnym do przepływu ścieków do komory zasobowej, w której znajduje się dolny koniec przenośnika ukośnego służącego do odwadniania i ewakuacji zatrzymanego piasku do podstawionego obok kratopiaskownika pojemnika.
Piasek zatrzymywany w kratopiaskowniku jest płukany z części organicznych przy pomocy sprężonego powietrza, dostarczanego ze stanowiącej wyposażenie urządzenia małej sprężarki.

4. Reaktor biologiczny
Po przepłynięciu przez kratopiaskownik ścieki odpływają grawitacyjnie rurociągiem stalowym do reaktora biologicznego. Rurociąg doprowadzający ścieki do reaktora rozdziela się na cztery odgałęzienia. Pozwala to na kierowanie ścieków do komór defosfatacji i denitryfikacji 1° każdego z ciągów reaktora biologicznego. Na każdym z przewodów zasilających reaktor, obok armatury odcinającej, zainstalowano przepływomierze.
Reaktor biologiczny składa się z dwóch, stanowiących lustrzane odbicie, ciągów technologicznych, z których każdy podzielony jest na cztery komory:
– Defosfatacji o wymiarach 7,3 x 4,0 x 5,1 m i objętości czynnej równej 150 m3,
– Denitryfikacji 1° o wymiarach 2,3 x 4,0 x 5,1 m i objętości czynnej 50 m3,
– Denitryfikacji 2° o wymiarach 7,0 x 10,0 x 5,1 m i objętości czynnej 350 m3,
– Nitryfikacji o wymiarach 32,0 x 10 x 5,1 m i objętości czynnej 1.600 m3.
Pojemność czynna każdego z ciągów technologicznych wynosi więc 2.150 m3, czyli objętość całego reaktora 4.300 m3.
Taka objętość reaktora pozwala na około 30 godzinne przetrzymanie, zakładanej projektem, ilości ścieków.
Wyposażenie reaktora biologicznego stanowią mieszadła zatapialne, zainstalowane w komorach defosfatacji i denitryfikacji 1° i 2° oraz ruszt napowietrzający typu rurowego (produkcji ZPU HB 9), zainstalowany w komorach denitryfikacji 2°, oraz komorach nitryfikacji. W komorach nitryfikacji i w ich końcowych częściach zamontowano mieszadła pompujące, służące do recyrkulacji wewnętrznej z komór nitryfikacji do komór denitryfikacji. Recyrkulacja wewnętrzna zapewnia obecność azotanów (powstających w komorze nitryfikacji) w komorze denitryfikacji, gdzie są one źródłem tlenu na potrzeby utleniania związków węgla, co pozwala na redukcję azotu zawartego w ściekach przez wprowadzanie go do atmosfery w formie gazowej. Dodatkowym wyposażeniem reaktora są sondy tlenowe, stale monitorujące stężenie tlenu w komorach nitryfikacji i denitryfikacji oraz czujnik gęstości osadu.

5. Osadnik wtórny
Osadnik wtórny wykonano jako osadnik radialny, o przepływie poziomym, z centralnym zasilaniem i obwodowym odpływem. Średnica osadnika wynosi 24 m, powierzchnia czynna 445 m2, objętość czynna 800 m3, spadek dna 5 % w kierunku leja centralnego. Ścieki oczyszczone, zmieszane z osadem czynnym, odpływają grawitacyjnie z koryta odpływowego reaktora biologicznego do rury centralnej osadnika wtórnego, otoczonej komorą centralną, rurociągiem o średnicy 500 mm, biegnącym pod dnem osadnika.
W osadniku następuje grawitacyjne rozdzielenie faz (oczyszczonych ścieków od kłaczków osadu czynnego) i ścieki oczyszczone przelewają się przez wykonane ze stali nierdzewnej przelewy pilaste betonowego koryta odpływowego, zainstalowanego na obwodzie osadnika.
Kłaczki osadu czynnego opadają na dno osadnika, skąd są zgarniane do leja centralnego przy pomocy zgarniacza osadu.
Zgarniacz osadu zamocowany jest do kolumny centralnej osadnika, jego drugi koniec oparty jest na ścianie zewnętrznej osadnika. Głównym elementem konstrukcyjnym zgarniacza jest pomost roboczy, do którego doczepione są: zgarniacz dolny, zgarniacz części pływających, napęd zgarniacza, pompa usuwająca części pływające oraz szczotki do czyszczenia koryta i bieżni.
Podczas przejazdu zgarniacza automatycznie uruchamia się pompa, służąca do spustu części pływających. Części pływające odprowadzane są rurociągiem tłocznym do kanalizacji ścieków surowych. Osad zbierający się w leju odpływa rurociągiem ssącym, ze stali nierdzewnej ,o średnicy 300 mm, do pompowni osadowej. Ścieki oczyszczone odpływają do kolektora zrzutowego ścieków oczyszczonych.

6. Pompownia osadowa
Zadaniem pompowni osadu recyrkulowanego i nadmiernego jest pompowanie osadu czynnego z osadnika wtórnego do komór denitryfikacji 1° reaktora biologicznego, jako osad recyrkulowany lub do grawitacyjnych zagęszczaczy osadu. Do tego celu służą cztery pompy śrubowe Bornemana EL 1900 o mocy 5,5 kW każda.
W pompowni osadu zainstalowano także dwie pompy śrubowe Bornemana EL 600 o mocy 2,2 kW każda, służące do podawania osadu zagęszczonego na prasy filtracyjne.
W pompowni osadowej zainstalowano też dwie prasy do osadu, produkcji francuskiej firmy EMO typu Omega 100150. W komplecie z prasami osadowymi zainstalowano linię przygotowania i dozowania flokulantu produkcji EMO. Odwodniony osad przy pomocy przenośnika ślimakowego kierowany jest do pojemnika, w którym wywożony jest na miejskie wysypisko odpadów komunalnych. Osad, po odwodnieniu ,dezynfekowany jest wapnem chlorowanym.

7. Stacja dmuchaw
Stacja dmuchaw służących do napowietrzania reaktora biologicznego, została zlokalizowana w osobnym budynku, ustawionym równolegle do komory odpływowej reaktora biologicznego.
W stacji dmuchaw zainstalowano cztery dmuchawy produkcji Spomasz Ostrów Wielkopolski typu DR – 126 „68″. Dmuchawy te w układzie – dwie pracujące + dwie rezerwowe – zapewniają dostawę sprężonego powietrza do rusztu w reaktorze biologicznym. Wszystkie dmuchawy wprowadzają sprężone powietrze do wspólnego kolektora tłocznego, w którym powietrze dostarczane jest do reaktora biologicznego. 
W ścianie budynku zainstalowano czerpnię powietrza. W budynku dmuchaw zainstalowano dodatkowo pompy dozujące koagulant PIX wraz ze zbiornikami magazynowymi. Dozowanie koagulantu PIX do koryta odpływowego reaktora biologicznego okazało się konieczne, w trakcie rozruchu technologicznego, ze względu na zaostrzone normy jakościowe, stawiane ściekom oczyszczonym pod względem zawartości fosforu i brak możliwości ich spełnienia na drodze jego usuwania metodą biologiczną. Dla zapewnienia właściwej dawki koagulantu przeniesiono obie pompy dawkujące PIX, pierwotnie zainstalowane przy zagęszczaczach osadu. Wymaga to, w przyszłości, postawienia w pobliżu reaktora dużego(15 m3), zbiornika na PIX i powrotu zbiorników małych do zagęszczaczy osadu nadmiernego.

8. Zagęszczacze osadu nadmiernego
Do zagęszczania osadu nadmiernego przed jego podaniem na prasy filtracyjne, wybudowano zespół dwóch zagęszczaczy grawitacyjnych, w formie okrągłych zbiorników żelbetowych, wyposażonych w mieszadła mechaniczne produkcji ZPU HB 9. Osad zagęszczony podawany jest z dna zagęszczaczy, przy użyciu pomp śrubowych Bornemana, na prasy filtracyjne. Woda nadosadowa odprowadzana jest poprzez rury przelewowe, usytuowane na stałym poziomie. Przelewy wyposażone są w zasuwy odcinające.
Średnica zbiorników wynosi 9m a ich wysokość czynna 3m, daje to łączną objętość 260m3. Zbiorniki wyposażone są w schody i wspólny pomost roboczy. W budynku usytuowanym pomiędzy zagęszczaczami zainstalowano dwa zbiorniki z pompami dawkującymi koagulant PIX do zagęszczaczy, w celu wyeliminowania fosforu z wód nadosadowych (fosfor usunięty wcześniej na drodze biologicznej ponownie trafia do cieczy w warunkach beztlenowych).
W trakcie rozruchu przeniesiono instalację PIX-u do budynku dmuchaw i dozowano koagulant do koryta odpływowego z reaktora biologicznego. W przyszłości oczyszczalnia musi być wyposażona w nową instalację do dozowania koagulantu do odpływu z reaktora a instalacja, tymczasowo do tego celu wykorzystywana, musi wrócić do zagęszczaczy.

9. Sterowanie procesami oczyszczania i instalacje towarzyszące
Całość procesu technologicznego jest monitorowana i sterowana z komputera znajdującego się w centralnej sterowni, do którego napływają informacje dotyczące wartości przepływów ścieków i osadów w poszczególnych rurociągach (ścieki dowożone, surowe z sieci kanalizacyjnej, odpływ ścieków oczyszczonych, recyrkulacja do poszczególnych komór reaktora biologicznego), stany pracy lub awarii poszczególnych urządzeń, poziomy ścieków w pompowniach, stany pracy i wydajności pomp i pompowni itp.
Centralna sterownia umożliwia sterowanie pracą części urządzeń i na podstawie dostarczanych informacji (stężenie tlenu, jakość ścieków itp.) pozwala na automatyczne, zdalne lub ręczne ingerowanie w przebieg procesu technologicznego oczyszczania ścieków i unieszkodliwiania osadów ściekowych. Na terenie oczyszczalni zlokalizowano pompownię wody technologicznej, która dostarcza oczyszczone ścieki do płukania prasy osadowej. Zakres sterowania obejmuje: zdalne i lokalne sterowanie napędami i urządzeniami technologicznymi, sygnalizację ich pracy, zakłóceń i awarii, przekazywanie wszystkich informacji do centralnej dyspozytorni.
Zaopatrzenie w wodę zaspokajane jest z komunalnego wodociągu, podobnie jak dostawy gazu, które odbywają się z istniejącej sieci gazowej. Na terenie oczyszczalni znajduje się trafostacja i miejsce przewidziane dla agregatu prądotwórczego, który w przyszłości zapewni dostawę energii elektrycznej i ciągłość pracy podstawowych obiektów i urządzeń oczyszczalni na wypadek awarii zasilania podstawowego.